Var mı dünyada eşi benzeri...

Vazgeçtim her şeyden. Tamam haklısnız. Siz en doğrusunu biliyorsunuz. Bütün televizyonlar, gazeteler, gazeteciler, sivil toplum örgütleri, okumuş okumamış abiler ablalar, yengeler, dayılar. Kısacası tüm mahalle ve hatta bütün memleket. Hepiniz haklısınız. Bir ben suçluyum, bir ben salağım, bir ben vazgeçemiyorum, inkar edemiyorum. Bir ben olamıyorum.

Çok da ihtiyacınız yok gerçi bana. Çok umurunuzda da değil. Ben olmasam, o olmasa, bazen senden de birileri olmasa ne olur ki. Nasılsa karanlıkların aydınlanacağı yok. Nasılsa kimsenin bir şey olacağı da yok. Bir gün kırmızı, ertesi gün gri, sonraki gün şeffaf olabiliyorlarsa. Uğraşmaya da gerek yok.

Elin adamı benim ülkemde her iki kişiden birinin mağdur olduğu konuyu benden daha iyi anladığını iddia ediyorsa ve bunda da haklı olduğunu düşünenler varsa ve hatta o elin oğlu beni her konuda durmadan suçlu görebiliyorsa. Ben maymunda olurum, timsah ta (ağlıyanından ama)

Tüm dünyaya yayılmışız, nam salmış, titretmişiz cihanı. En eski uygarlık olduğumuzu söyler övünürüz. Osmanlılığımıza bir kelime laf edenin ağzına lafını tıkar, kafasına şaplağı yapıştırırız. Ama sadece eş dost arasındaki kahraman olma çabalarındaki lakırdılarda... Şov dünyasının gönüllü elemanlarıyız. Bir fırsat verseler bak neler yaparız. Ama işte o fırsatı almak için girdiğimiz kılıktan çıkamayınca da kazanılan fırsat ancak bizi malzeme yapar elin adamına...

Yurdum insanı ne olduğunu bulmaya çalışırken. Yurdumun insanlarından olup ta uzaklarda yaşayanların nasıl olmuşsa aklı başına gelmiş, dayanmışlar Viyana surlarına. Püskürtülmek falan dertleri değil. Bir duruş göstermişler. Hemde ırklarından, isimlerinden, soylarından vazgeçmeden. Hem de meselenin ne olduğunu da bilmeden, sarılmışlar bayrağa çıkmışlar yola. Ne olacaksa ülkemin hayrına olsun diye.

Her köşede , her alemde bağıran bağırana ben şu değilim, bu değilim diye. Sorguluyorlar... Ülkemin, ölen hangi değeri için bir çıt çıkaran oldu? Elin adamı benim insanlarımı cayır cayır yakarken, kıtır kıtır keserken, havaya uçururken, sokak ortasında linç ederken... Neredeydi o ırkını, milliyetini bilemeyenler? Her olayda dönmeyi becerebilenler. Neredeydiler? Haberleri mi yoktu. Eğer öyleydiyse, bak şimdi her yerde sayfa sayfa boy boy yazıyorlar. Hadi olun bakalım bir şeyler. Eğer gerçekten ölenlerin hakkını aramaksa maksadınız. Eğer gerçekten birilerinin hakkını koruyor, yanlış işlere dur diyorsanız. Hodri meydan...

Bu kadar yazdım ne bir kimlik ne de bir milletten bahsettim. Ama şöyle bir düşünüp yazılanları her ülkeden biri olarak düşünün bakalım dünyada başka örnek bulabilecek misiniz...?