Hallederiz abi...

O kadar daralmışsınızki. Hiç bir işe el atmak istemez, hiç birşey yapmak istemez ve hatta kolunuzu bile kaldırmak istemezsiniz. Ama biliyorsunuzki yapacak çok iş var ve biliyorsunuzki bunların hepsini yapacak gücünüz de var. Ama olur işte bazı zaman, her şey kopar gider içinizden. Bırakırsınız kendinizi zamanın akışına. Nasılsa bitecektir bu haller. Nasılsa geçecektir ve nasılsa birileri sizi taciz edecektir. Eder de..

Her dönem bitmek bilmeyen enerjileri ile "hallederiz abi" lafıyla yaşayan tipler türeyiverir etrafınızda. "Düşündüğün şeye bak" der. Ne düşündüğünüzü anlamadan. Hiç de umurunda değildir aslında düşünülenler. Onun dünyaya geliş maksadı bir şeyleri halledebilecek olduğunu sanmasından ibarettir.

Bazen öyle anlar olurki, gidersiniz bu tiplerin peşinden, öylesine güveniverirsiniz, şirinliğinden şüphe etmezsiniz. Anlattıklarından aldanır gerçekten becerikli sanırsınız.

Herşey biter ama olması gereken hiç birşey olmamıştır. Halledilen hiç birşey olmadığı gibi yepyeni sorunlarınız olmuştur artık.
Ama o hallederiz abi tiplemesi vazgeçmez, yeni sorunları da "hallederiz abi" diyerek dikilir karşınıza .. Kızamaz, güler geçersiniz.. Sonra döner gidersiniz hiç bir şey olmamış gibi.. Birkez daha insanlara olan güveninizi sorgulamak üzere düşünürsünüz bir başınıza..

Biraz alışveriş der, dalarsınız bir dükkana. İçeride sizi gülenyüzüyle biri karşılar. "buyurun" der. sıcacık bir ses tonuyla. gülümseyerek bakarsınız. Ne almak isterseniz anlatırsınız. O kişi size yardımcı olmak için pervane olur, sürekli değişik kıyafetleri gösterir, üşenmeden açar paketleri.. Almayacaksanız da alırsınız, satış yapan tezgahtarın şirinliğine aldanarak. Sonra gelirsiniz eve, aldığınızı gösterirsiniz arkadaşlarınıza, eşinize dostunuza. İçlerinden biri. "Ben bunun aynısından aldım" der. Peşinden de aldığı fiyatı söyler. Kalırsınız öylece. Çünkü söylediği fiyat sizin aldığınız fiyatın yarısıdır.. Alır kıyafeti gidersiniz odanıza, tekrar sorgularsınız gülen yüzlere aldanılmaması gerektiğini..

Hayatı öğrenene kadar, hayatınıza giren insanlardan yediğiniz darbelerle ayakta durmayı başarırsanız, bir şey olursunuz. Yoksa daha ilk yarısında hayatın, pes eder, güvensiz ürkek biri oluverirsiniz.

Kendi işinizi kendinizin yapması gerektiğini anlayana kadar etrafınızda dolaşan "hallederiz abi" tipler zihninizde hayata dair oluşan güzellikleri halleder ve giderler. Ama onlar hiçbir zaman kaybolmazlar. Biri gider öbürü gelir. Hangisine güvenmeniz gerektiğini kavrayana kadar hayat gerçek anlamını da yitirmiş olur.

Böyle oyunlar oynar işte bazen hayat. Güvenimizi test eder. Dostluklarımızı sınamamıza sebep olur. Yaşadığımız her olumsuz deneyim, etrafımıza şüpheyle bakmamıza ve bize yaklaşan herkesin bizden istifade edeceğini sanmamıza sebep olur. Paranoyak olur çıkarız. Ama aslında o kadarda zor değilidir hiç birşey.

Anlattığım örneklere geri dönüp bir daha bakalım.. Etrafımızdaki "hallederiz abi" tiplemeleri yok olmazlar ve hep çıkarlar bir yerlerden. Bırakın çıksınlar. Onlar size yaklaştıkça güveniyormuş gibi yapın, halledilebilecek bir işi kendiniz halledin. O halletmiş gibi yapın. Sonra bırakın mutlu olsun. Ama kontrolünüzden çıkmasına izin vermeyin. Bakın neler değişecek hayatınızda. Çünkü o tip insanlar hep pozitif enerji yüklüdürler, hiç bir işe yarayamadıklarını hiç bir zaman anlamayacak ve her zaman kendilerini göklere çıkaracaklardır. Megaloman dırlar yani. Bırakın olsunlar.. Bunun keyifli tarafları da var, maharet onu bulup çıkarabilmektir.

Bir alışveriş yaptınız ve kazık yediğinizi sanıyorsunuz. Aynı yere ısrarla gitmeye devam edin. Sizi gülen yüzüyle karşılayan satıcıyla her defasında sohbet edin ve hiç bir şey almayın. Sonrasında satıcının pozisyonunu takip edin. Eğer hala gülüyorsa, size kazık atmamıştır. Çünkü oradan alınan malzemenin ederi odur. Yarı fiyatına aldığını iddia eden arkadaşınız ya yalan söylemiştir yada aldığı malzeme aynı kalitede değildir. Bir yerlerden alışveriş yaparken dayak atarmışcasına satış yapan ama ucuz sattığını iddia edenler varsa oralara bir daha asla gitmeyin..

İnsanlara güvenmek için önce onların bize güvenmesini sağlayacak ortamları hazırlamalı sonra bakmalıyız devamına. Ama etrafınıza bir bakın herkes ne kadar nefret dolu. Bir toplu taşım aracına binince inceleyin ne göreceksiniz. Hiç kimse rahat değil, herkes herkese şüpheyle bakıyor. Nedenmi? İşte bu "hallederiz abi" veya bu size çok yakışmış diyerek sürekli kazık atan tiplerin sayılarının her geçen gün artmasından.. Bu sebeple de onlardan ürkmeden anlamaya çalışarak alt etmeliyiz diyorum... En azından dostluğun anlamını yitirmesine ramak kala yakalayabilme adına..

Ne demişler... Seni pislikten çıkarmak için uzatılan her eli dost eli sanma... Ama her üstüne pisleyeni de düşman belleme...