Derlerki sayma.. Neyi? İçmediğin günleri.. Neyi? Sigarayı… Ama saymadan olmuyorki. Özlediğimden değil, başarımdan, kendimi takdir etme arzumdan. Yıllardır içtiğim zehiri içmediğim tam 13 gün olmuş. Tuhaf olan, sigara içmeye yönelik hiç bir duygumun olmamış olması bu geçen 13 günde. Şimdiye kadar defalarca bırakma girişimim oldu ama hepsinde püskürtüldüm.
Bu sefer başka. Bu sefer gerçekten ayrıldık. Bu seferki kadar rahat olmamıştım. Sanki hiç içmemişim gibi geliyor bazen. Ya da kendimimi kandırıyorum bilmiyorum. Ama bu sefer giden sevgilinin ardından hüzünlü bir bakış yok. Birlikte yaşanmış güzel günlere özlem de yok. Ortamlardaki eksikliği de çok aranmıyor. Yani onsuz da olabiliyormuş meğer. Alışkanlıklardan kurtulmak çok zor dedik. Evlenmiş gibi yaşadık yıllarca. Birbirimizi aldatmadık hiç. En yakın ve tek dost muamelesi yaptık. Sonra geçimsizlik başladı. Hırpaladı vücudumuzu, her tarafı esir almaya, pis bir koku ile yaşamaya mahkum etti bizi.. anlamadık başlarda, aşkımız büyüktü, gözümüz görmüyordu hiç bir şeyi. Kalbimizin üstündeydi hep. Yatmadan son sohbeti onunla yapar, sabah bir şeyler atıştırdıktan sonra güne onunla başlardık. Hatta zorlu bir işi başardığımızda ilk takdir eden o olurdu, öyleki bu takdir başımızı döndürürdü..
Zaman geçtikçe, alışkanlıklarımız, mutsuzluklarımız olmaya başladı. Çünkü hayatımızın parçası olan bu kısa boylu kağıda sarılı yaşayan, yanarak tükenen nesne lükse düşkündü. Çekici kıyafetlere bürünüp hep baştan çıkardı bizi. Bizde çuvallarla para ödedik sadece içimize çekip ciğerlerimizi boğma adına..
“O beni bırakmadan ben onu bırakmalıyım” dedi her içen ama genelde bırakan o oldu. Kampanyalar, karalamalar para etmedi. Onunla aşk yaşayan ona köle oldu. Ekonomiye en çok ayarı o verdi. Onun üzerinden alınan vergilerden vazgeçemeyen hükümetler, göstermelik yasaklamalar yaptılar. Başlangıçta gösterilen tepkiler zamanla yok oldu eski düzen devam etti. Her tarafa burada içersen şu kadar para verirsin diye yazdılar ama içip te ceza veren kimseyi gören de duyan da olmadı..
İşte sonunda olan oldu.. Bende dumansız hava sahasına daldım. Bu sefer kararlıyım bir daha dönmemek üzere ayrıldım.. Kapıma da gelse, af dileyip ayaklarıma da kapansa.. Affetmeye niyetim yok. Ciğerlerime, vücuduma bıraktığı pisliklerinden arınana kadar ona bir şans daha vermeyeceğim. Bu sefer kararım net..
Umarım daha sonra barışma hikayemi anlatmak zorunda kalmam..
6 yorum:
Barışma olmadı sanırım değil mi :)
:) Yok olmadı, arada bir selamlaşıyporuz ama henüz tokalaşmadık. :)
En büyük dostun bu muydu (aboww)böyle dost düşman başına ya hu...Ben bile sana sigaradan çok daha iyi dost olurum, ondan bir post bile olmaz ;)
Neyse gün yeni başladı gözümü zor açtım (nedense) şimdi çıkıp bir kaç işimi halletmeliyim...
En iyi dostuna bak şu muhalif insanın pehhh!
Yüz verme şu dostuna emi..
Anlıyorumki hiç sigara içmemişsin. Nasrettin hocayı hatırlamanı istiyorum (damdan düşeni) Bu sebeple nasıl bir dostluk olduğunu ne kadar anlatsam da boş :)
Ama neredeyse iki yıl olacak ve kendi kendimi takdir ettiğim tek başarıdır bu
Çok uğraşıyor ama yüz vermiyorum arada sırada saçını okşayıp bu işin olmayacağını söylüyorum hepsi bu...
He iyi yapıyorsun o da haddini bilsin böylelikle..O nasıl dostlukmuş öyle hem ciğerlerini zehirliyor hem de etrafındakilere zarar veriyor...Ben kendisiyle hiç dost olmadım olmam da inş..
Ondan gelecek dostluk lazım değil zaten :)
Bu arada sen nasıl oldu da yorumuma cevap yazdın hayret !
Bütün yorumları cevaplıyorum. Kendi kendini cevaplayanlar varsa o zaman bişey demiyorum ama bu konuya genelde özen gösteririm :)
Yorum Gönder