Sayfalar

11 Ocak 2011 Salı

Hedef emeklilik... Ya sonra..

Veysel, 55 yaşında. 30 yıllık memur.. Bir sabah iş yerinde, müdürü çağırdı ve emeklilik zamanının geldiğini, evraklarını hazırlamasını söyledi.. O güne kadar hep bu günü beklemiş olan Veysel, bu talimatı alınca sevinemedi.. Tuhaf bir buruklukla müdürün odasından çıktı. O gün çalışamadı eve gitti, karısına hiç bir şey söylemeden oturdu balkonda, öylece baktı hiç konuşmadan.. Sonra usul usul konuşmaya başladı kendi kendine....

Öyle bir geçti ki zaman.. Hadi okula başlıyoruz derken, mezun olmuş buldum kendimi.. hadi iş hayatı başlıyor derken.. Emekli olacaksın dediler bu gün.. yıllarca emekli olacağım günü nede heyecan ve hasretle beklemiş, ulaşılamayacak bir gün gibi görmüştüm.. Emekli olan her kişinin arkasından gıpta ile bakmıştım.. Her sıkıldığımda.. Ooof of!!! geçsin şu günlerde emekli olayım demiştim.. Her bunalım anımda istifa etmeyi düşünmüş.. sonra .. Ne kaldı şurada emekliliğime demiş vazgeçmiştim.. Emekli olduğumda yerleşmeyi düşündüğüm yerlerin hayalini kurup heyecanlanmıştım.. İstediğim gibi giyinmek, istediğim gibi tıraş olmak, istediğim saatte kalkmak, istediğim insanlarla çalışmak, sevdiğim yerlerde günlerce kalabilmek.. Sevdiğim insanların yanına istediğim saatte gitmek.. Hep bunları emekliliğime ertelemiş durmuştum.. Bir emekli olayım önce Türkiye de, sonra dünyada nereye gitmek istiyorsam oraya gidecektim...

Şimdi bana haftaya emekli olacaksın dediler.. Çalışamadım emeklilik haberini aldıktan sonra, kalem oynatamadım.. Korktum geleceğimden. Kendimden korktum. Yalnız yapayalnız hissettim kendimi.. Kimseye bir şey söyleyemedim.. Utandım insanlardan.. Heyecanlandım, müsabaka öncesi ilk maçına çıkacak bir sporcu gibi.. Çaresizce baktım çalışma arkadaşlarıma.. Az değil 30 yılımı vermiştim.. Benim başka bir hayatım olmamıştıki.. Ben burada büyümüş, yaşlanmıştım.. Bu bağımlılıktan nasıl kurtulurum şimdi..
Öylece mırıldandı saatlerce.. Karısı bir şeyler olduğunu sezmişti ama böyle anlarında yanına gitmemesi gerektiğini çok iyi biliyordu.. 25 yıllık evliliklerinde ara ara böyle olurdu, kızdığı zaman bir şeylere, çok sevgili kocası Veysel.. O da öyle bir an zannetti bıraktı onu bir başına balkonda.. Ama Veysel'in bu seferki durumu farklıydı.. Boşluğa bakıp mırıldanıyordu sadece.. Dayanamadı gitti yanında oturdu.. O koca adam yıkılmış, kararmış gibiydi... Tuhaf bir şey var dedi kadıncağız.. Tuttu elini kocasının sevgiyle.. O koca çınar, karısına döndü, baktı, baktı ve sarılıp ağlamaya başladı.. Ağlarkende boşalttı ne varsa içindekileri.. Bitti, bitti diye hıçkıra hıçkıra ağlıyordu sadece.... Hiç ağlarken görmemişti kocasını... soramadı korkusundan, anlatır diye baktı gözlerine.. Veysel, mırıldanarak söyledi karısına.. "emekli oluyorum".. Karısı derin bir oh çekti.. "Beni de korkuttun  be adam" dedi.. "Ne güzel, nihayet bitti gerçekten" dedi.. Veysel; "Bilmiyorum, korkuyorum" dedi.. "Hayat korkutuyor beni.." Karısı sarıldı kocasına başladı anlatmaya;

Benim çeyrek asırlık can yoldaşım; Bunca yıl, sen her sabah giderken, akşamın bir an önce gelmesini bekledim.. Çocuklarımız büyürken, senin kafan bulanmasın diye hep ben taşıdım onların yükünü.. Sen akşamları yorgun geldiğinde, sana kendi yorgunluğumu hiç hissettirmedim. Gün oldu paramız olmadı, sen üzülme diye eski kıyafetlerimi sattım, örgü ördüm sattım, sana destek olmaya çalıştım.. Sen çalışırken bende seni gözettim.. Sen üzüldün ben senden çok üzüldüm.. Şimdi aynı ben, hala senin yanındayım.. Daha kuvvetli, daha güçlü seni destekliyorum.. Senin korktuğun hayatın içinde bende varım.. Şimdiye kadar o hayatta yalnızdım, şimdi seninle paylaşacağım.. Şimdiye kadar çocuklarımıza bir gelecek hazırladık, şimdiden sonra kendimize bir gelecek hazırlayacağız.. Kalan ömrümüzde beraber el ele yeniden kuracağız yeni hayatımızı.. Sonra kadın yavaşça kocasına sokuldu, başını omuzuna dayadı beraber baktılar balkondan boşluğa...
Veysel bir hafta sonra emekli oldu.. Başlangıçta her şey güzeldi.. 6 ay sonra Veysel yeni bir işe girmek zorunda kaldı, mahalledeki eski bir tekstil atölyesinde... Aldığı maaş hayallerinin onda birini karşılayamıyordu çünkü...

Devam edecek....

4 yorum:

kumsal dedi ki...

Yurdumun emeklisini ne güzel anlatmıssınız.Bizim emekliler öyle baska ulkeler de ki gibi turlarla yurt dısı hayalleri kuramıyor.kursa bile imkanları buna el vermiyor..hep bir somun ekmek derdin de,bir gun emeklilerimizin kudukları hayallerin gercekleşecegi bir ülke hayal ediyorum...kalemine saglık yine yazmıssınız...

Adsız dedi ki...

bir de emekli olamayanlar var onlardan hiç bahsetmemişsiniz

Volkan DENİZ dedi ki...

devam edecek dedim zaten henüz bitmedi yazı dizimiz..:)

Adsız dedi ki...

Allah yatak da ölümü nasip etmesin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...