Telefonu yorgun sesli bir bayan açtı. Biraz merakla biraz da utanıp sıkılarak. "Belki de bu numara artık onun numarası değildir" diye düşünerek. "Fatih usta orda mı?" dedim usulca. Karşıdaki ses derin bir nefes aldı ve... "İki yıl önce kaybettik. Onun telefonunu ben kullanıyorum, eşiyim" dedi.
Ne yaptığımı ve ne dediğimi hatırlamıyorum bile. Ama bir zaman sonra gözümü tavana dikmiş bakarken fark ettim kendimi.
Bir de iki yıl olmuş üstelik. Benim haberim olmadığı gibi iki yıl önce ölen birini arıyorum. Ve ben bu adamla neler yapmamıştım ki. Zıpkıncıydı. Dalışın inceliklerini ondan öğrenmiştim. Suya dalıp kayaya yapışır ve nefes almayı unuturdu. Sanki solungaçlı gibiydi. Ben defalarca nefes alır çıkardım ama o orada sessiz bekler ve mutlaka beklediğini de alırdı. Bazı sabahlar sabahın köründe zifiri karanlıkta gelirdi evimin önüne. Arabasının gürültüsünden uyanırdım zaten. Ama o araba onun oyuncağı gibiydi, hangi tür bir yakıtla çalıştığından emin değildim ama çalışırdı işte bir şekilde.
Sonra ayrıldık koptuk. İlk zamanlar bir kaç telefon görüşmesi derken sonra iyice koptuk. Her zaman da ulaşılmazdı zaten numarasına. Bana "dostum" diyen nadir adamlardandı ve benden tam 23 yaş büyüktü...
Aklıma düşüyor, arıyorum ve öğreniyorum. Sonra da sorguluyorum acımasız hayatın içindeki acımasız geçen zamanı ve yenik düştüğüm için kahroluyorum. Kızıyorum kendime ama nafile. Artık olmayacak. pişmanlıklarım da var ama neye yarar ki...
Sonra alıyorum telefonumu elime tüm numaraları sırayla arıyorum. Kimi şaşırıyor kimi mutlu oluyor ama tek tek aradım hepsini evet. Tavsiye ederim sizde yapın... Geç kalmadan...
13 yorum:
Şimdi aradım,uzun uzun dertleştik .
Selam da söyleseydiniz :)
Zor iş...Konuşmak istemediklerim var...hep olacaklar...
O zaman karar vereceksin sevgili kahve telvesi.
Ya hep var olacaklar bir köşede sessiz sedasız ya da silecek ve onlar sizi arayana kadar unutacaksınız. Sonuçta her iki durumda da aramanıza gerek olmadığından üzülmeyeceksiniz de. :)
Sevgilerimle...
sessiz bir kenarda duruyorlar şimdilik.... silmem, aramam..ama ararlarsa, bakarız :)
bir umut işte hayatın içinde yaşadığımız her duygu. "Ararlarsa bakarız" diyebildiğinize göre. :)
Bloguma kadar gelebilirmisin?
http://gelibolu17.blogspot.com/2012/11/hayat-sevince-guzel.html
İşte bak gene hatamı bulup cımbızla çıkartıp serdin ortaya :) Aşkolsun,peki bende seni yönetmen yaparım yorumun öyle havada asılı kalırrrr :) yaşasın kötülük :p
Maksadım hata bulmak değildi. Sana bağırıp çağırmaya gönlüm razı olmadı :)
Hım inandım diyeyimde herkes inansın o zaman,ama hem yönetip hem çekeceksin bir zahmet ayrıca yönetmende oldun,yazımız düzeltilmiştir,şahtı şahbaz oldu,e ama benim yapacağım işte bu kadar olur ancak :)
O mimi ben de bekliyorum :)
Bir pişmanlık diğerlerini önledi demek. Bu da bir başarı görmesini bilene mi desek. Ne mutlu sana Volkan.
Ben sadece merhaba demeye gelmiştim :) Sevgiler...
Sevdiğimiz insanlarla hep irtibatta olmalıyız. Benim de böyle daha sonra ulaşamadığım insanlar oldu. Ölmüş olmaları gerekmez. Uzun süre aramadığınızda, onlar da sizi aramamışlarsa; aklınıza esip aradığınızda ya telefonları değişmiş veya taşınmış olabiliyorlar.
Yorum Gönder