Ortalık cehennem gibi.. Her tarafı duman kaplamış, gözgözü görmüyor. Ölümle yaşam arasında bir çizgidesiniz sanki. Bir çıkış bulmak ya da çıkışı bilen birini görmek sizi dünyanın en mutlu insanı yapacak. Ama ne mümkün ortalık dumandan zifir gibi...
İşte tamda o anda, aklınıza bu yanan evin içinden neyimi kurtarmalıyım diye düşünürmüsünüz?.. Düşünseniz ne yazar. Ona ulaşmak için uğraşırmısınız? Hadi kurtardınız diyelim. O kurtardıklarınız bundan sonraki hayatınızın teselli ikramiyesimi olacak?
Sevgili Gelibolu 17 sormuş bu soruyu.. "Evinizde yangın çıksa ve tek bir eşya kurtarmak zorunda kalsanız, neyi kurtarırsınız ?"
Hani biten her şeyin ardından giden adam vardır ya. "alıp ceketini giden" İşte bende o adam misali, yanan bir evin ardından alır ceketimi çıkarım. Kurtarabilecek durumdaysam, elime gelen herşeyi kurtarırım, hiç bir tarafına ve bendeki anlamına bakmaksızın. Ama kurtulacak bir tarafı yoksa... alır ceketimi çıkarım. Herşeye yeniden başlarım. Yanan evimle birlikte o zamana kadar yaşanmış neyim varsa orada bırakarak. Tıpkı küllerinden yeniden doğan gibi. Tıpkı hayata yeni başlamış bir bebek gibi. Tek tek yeniden herşeyimi hazırlarım. Sonra da anlarım ki.... Hiç birşey yaşamamışım aslında. Kimsenin peşinden koşturmadan herkesin beni bulmasını beklerim. Çok beklerim ama olsun beklerim... Yangın günü olur, geri kalan günlerimin ilk günü. Belki olur bu işinde bir hayrı.. Yangın yerinden çıkan yeni ben. Şimdiye kadar olamadıklarımı olurum. Hayatın içinde bulamadıklarımı bulurum. Belki de ben olurum. Bırakılan emanetleri beklemeden yaşayan.
Evimde yangın çıksa, hayatım alt üst olsa... alır ceketimi giderim... Yeniden başlama heyecanını yüreğime doldurup, bırakırım kendimi gelecek günlerin bana sunacağı hayata..
Anılar mı?
Onlar zaten ben var olduğum sürece benimle birlikteler.
Varsın herkes bilmesin.
Ben biliyorum ya.
Gün olur paylaşırım, gün olur gömerim yüreğime...
Yüreğimde olmasın yangın... Yoksa ev yanmış, eşyalar yok olmuş...
Kimin umurunda...
Herşeyin bir başlangıcı olması için birşeylerin de arada bitmesi lazım değil midir....?
14 yorum:
Senin mesleğin ne merak ediyorum.Zannımca felsefeci felan olabilirsin! <olmaya da bilirsin tabi ee ne de olsa ben kahin değilim...Neden mi sordum ? Var bir düşündüğüm ki sordum işte..
Ben de gidip bu sorunun cevabını bloguma yazayım da Gelibolu kızmasın:)
Allah'a emanetsin görünmez dostlardan Volkan...
:)) Yok felsefeci değilim. Bir mesleğim var elbet. Ama mesleğimden çok hobilerimle varım hayatın içinde.. :) Cevap olmadı biliyorum ama...
Dostluğun beni onore etti... sende Allah'a emanet ol herdaim..
Bu nebiçim mimmiş ya. Allah korusun.Allah'a emanet olun.
Yok Gül hanım. Sorun sanırım mimde değil bende. Soru çok net te cevap karışık oldu galiba :))
Sevgiler. Sizde Allah'a emanet olun..
Tüm yazıyı okuyup "yüreğimde olmasın yangın" cümlesine takılır mı insan? Takılır. Gerçekçi bir cevap verip orada düğümlemişsin duyguları.
Resim düşündürücü, biraz da ürkütücü. Cesurca o çıkışa yürümek...
Evet Burcu takılır. :)
Düğümleyip bıraktım...
Yanan yürek olmasın gerisi boş.. dedim.. :)
Atılan ilk adımdan sonrası gelir kendiliğinden. Mühim olan ilk adımı atacak cesaret...
Teşekkürler Burcu. sevgiler...
Volkan Abi yine döktürmüşsün. Yüreğine sağlık. (Biraz da noktalamaları döktürsen ne güzel olacak) :))
Diğer blogunu listeden çıkarıp bunu ekleyeceğim. Hem zaten ben Wordpress'i sevmiyorum.
Teşekkür ederim Yusuf. Noktalama işaretleri tamamen bana has. Haklısın, edebiyatçılar görseler taşla sopayla kovalayacaklar beni ama. İdare et işte..
Wordpresste de yazmaya devam ediyorum. Bırakamadım orayı da. iki tarafta da yazıyorum..
Sevgilerle Yusuf kardeşim. İyi bak kendine...
Yorum yazsam kelimelerin sonu gelmez ama ben susarak beğenimi belirteceğim bu yazına Sevgili Volkan..Yüzün hep gülsün senin..
Kalemine sağlık kıymetli dostum..
Sevgili dostum İhyaca,
Çok teşekkür ederim. Siz böyle laflar edince ben de ne diyeceğimi bilemiyorum. Utangaç biri değilim ama utanıyorum sanki. :)
Hep beraber paylaşıyoruz içimizdeki duyguları. Beğeniyor olmanız, beni yaptığım çoğu şeye çok daha olumlu bakmaya sevk ediyor. Sizin de yüzünüz gülsün. Hüzün ve umutsuzluklar uzak olsun etrafınızdan..
Sevgilerle...
İşte bu yüzden seviyorum mim cevaplamayı ve insanları mimlemeyi :)
Ortaya o kadar güzel yazılar çıkıyorki,bazısını gülerek okuyorum,bazısını hüzünlenerek,bazısından dersler alarak,şimdi ben seni bu konuda mimlemeseydim,böylesi güzel bir yazıdan bu kadar insan mahrum kalacaktı...İyikide mimlemişim,sende iyiki cevaplamışsın,teşekkür ederim :)
"Evimde yangın çıksa, hayatım alt üst olsa... alır ceketimi giderim... Yeniden başlama heyecanını yüreğime doldurup, bırakırım kendimi gelecek günlerin bana sunacağı hayata"
demişsinya,o ilk anda kaçımız böyle bir sabır ve kabullenme gösterebiliriz acaba?
sevgiler,selamlar olsun...
Sevgili Gelibolu,
Çok teşekkür ediyorum. İlham kaynağım sizsiniz de ondandır yazının güzelliği :) Sorulan her soruyu yaşarcasına hissediyorum ve öyle yazıyorum.
Yanan biten hiç bir şey eskisi gibi olmayacaksa yeniden başlamak bir heyecan katacaktır. İşte o heyecan da hayata bir başka sarılmamızı sağlayacak. Böyle söylemem ondandır. Yoksa sabır ve kabullenme adına yapılmış bir hareket değil. Sevgilerle, güzel günlere...
Çok hoş. Ümit dolu. Tam sana göre bir cevap olmuş kardeşim.
Teşekkürler Kamil..
Evet haklısın beni tanıdığın belli tam benlik.. :)
Yorum Gönder