Bugünden düne...

Öyle bir zaman başlamıştık. Dostça bir beklenti olmadan, kendimizle boğuşarak. Karalamaların yazıya ve hatta makaleye dönüşmesiydi yaşadıklarımız. Sonra paylaşır olduk, içimizden geçenleri. İçimizden geçen duygulara bizden başka birilerininde baktığını gördük. Beklentisiz girdiğimiz dünyada, bir selam görmeyince yada yazılan yazılara bir cevap yazmayınca, okumaynca yazılanları, uğrayıp sanal manal demeden yiyip içmeyince fırçalanır olduk. Sonra birbirimizi daha iyi tanımlama adına, fikir yürütebileceği konuların ne olduğuna bakmaksızın attık bir konu ortaya, cevaplasın istedik, yazılarda tanıdığımız ve her geçen gün daha çok sevdiğimiz, dostluklar kurabilecek kadar yakınlaştığımız kardeşlerimiz, abilerimiz, ablalarımız...

Önce Gelibolu 17 mimlemiş beni. Sormuş "Eğer Bir Zaman Tüneli Olsaydı Geçmişten Yada Gelecekten Hangi Zamana Gitmeyi, Kimi, Hangi Olayı Görmeyi İsterdiniz ?" diye. Böylesi güzel bir soruyu cevaplamamak mümkün olamazdı. Her zaman düşündüğüm, arzuladığım ve böyle bir şeyin gerçekleşmesi anında istediğim tek şeyi sormuş çünkü. Geleceğe gitmek istemezdim asla. Yaşanmamışlıkları görmek ürkütür beni diye düşünürüm çünkü. İstemediğim bir şeyi yaşıyor görürsem kendimi, o yanlışa gitmemek için başka ve belki de daha büyük yanlışlar yapabilirim. Bu durumda da yaşamam gereken süreci yaşayamayacağımdan, ben ben olmaktan çıkarım.

Ama geçmiş için durum farklı. Geçmişteki küçücük bir olaya el değdirsem, birini yolundan çevirip başka tarafa yönlendirsem, kurulu işleyen dengeyi bozacağımı biliyor olmama, bu sebepten dünyanın altını üstüne çevireceğimi görüyor olmama rağmen. İsterdim geçmişte bir yerlere el uzatayım. Önce Fatih'in İstanbul'u fethettiği güne gitmek isterdim. Ona, bu şehrin dünyanın en önemli tarihi değeri olan şehri olacağını anlatıp, tek tek tarihi değerlerini göstermek isterdim. Sonra rönesansı başlatacak ilim, bilim adamlarını bulur tanıuştırırdım, onlara sahip çıkmasını ve çalıştırmasını isterdim. Oradan tekrar binerdim zaman makinesine, Hezarfen'in ilk uçuş denemesi yaptığı güne gider. Ona yürekli olmasını, uçan bir araç yapılabileceğini söyler, birkaç ipucu verir uzaklaşırdım. Zaten Fatih İstanbul'daki bilim adamlarından faydalandığından o zamana kadar çok işler olmuş ve hatta matbaa ilk bizde bulunmuş bile olurdu. Şöyle kapatın gözlerinizi ve düşünün bakalım dünya ne halde olurdu. Sadece bu iki noktaya küçük bir müdahale ile altı üstüne gelmez miydi ?? 

Burcu ise "tarihsel bir devinimde nerede olmak isterdin? neden orada olmak isterdin ve kimi görmek isterdin" diyerek olaya biraz daha ruhsal bir durum katmış. Biraz seyirci modunda değerlendirdim bende haliyle..

Aslında görmek istenen kişiler nedense hep bildik liderler olur ama ben öyle düşünmüyorum. Onları görmenin belkide bilinçaltımda yarattığım kahramanımı küstüreceğini düşündüğümden. Ya da benim zihnimde canlndırdığım haliyle, düşüncemde kalmasını istediğimden, geçmişe gidip çok da görmek istemem. Ama bir tek kişiyi görmek ve izlemek çok isterim. Şaşıracaksınız belki ama beni hep benzettikleri, hakkında birçok kişiden çok söz işittiğim, küçüklüğümden beri savaştaki kahramanlık hikayelerini dinlediğim, çok işler yapmış ama bir tek maddesel hatıra bırakmadığından çok kızdığım dedemi görmek ve izlemek isterdim. Hiç konuşmadan, sadece izlemek, onu tanımak ve yaşadıkları ile ilgili bana anlatılan her şeyi bizzat kendinden dinlemek isterdim. Dinlemek ve sonrasında anlatılanları değerlendirip kendimi yeniden yapılandırmak.. Sonra dönüp bugüne yeni benin neler yapabileceğini izlemek.. Gene çıktım galiba ben ben olmaktan ama olsun biraz değişiklik fena olmaz... 

Aslında  güzel olan mim konusuna cevap yazmak değil. Sorulan soruya cevap almak için peşinden gitmek. Ama ben hep mimleniyorum,  mimleyemiyorum. Çünkü benden önce herkes bu işi halletmiş oluyor zaten. Bir gün çok özgün ve farklı bir konu ile karşınıza dikilecek ve size hesap soracağım :) Bu tip paylaşımlara cevap yazmak oldukça eğlenceli ve çok da samimi geliyor bana. Bu sebeple beni mimleyen Gelibolu 17 ve Burcu'ya çok teşekkür ediyorum.. Biraz geç oldu ama oldu işte...

Sevgilerle... Dostça kalın...