Çanakkale'deyim...

Çanakkale'deyim.. Mermi yağmurunun altında, kan gölünün ortasında. Çanakkale'deyim. Karşımda nereden, kimlerden olduğunu bilmediğim düşmanım, yanımda beraber tarih yazdığımızın farkında olmadığım Mehmet'ler, Kadir'ler, Mustafa'lar.. Siperimde bekliyorum, hücum emrini. Yok öyle....bırakmam buraları.... bırakırsam, vazgeçersem toprağımdan, geleceğimden vazgeçeceğimi, torunlarımın mezarıma gelip tüküreceklerini görüyorum. Yok öyle... buradan geçirmem kimseleri. Sokmam istilacı milletleri ülkemin en mahrem köşelerine..

Çanakkale'deyim. Sırtım siperimin duvarında, tüfeğim kollarım arasında, gözlerim kapalı ama uyumuyorum, uyuyamıyorum. Hamdi çavuşun dağıttığı peksimeti kemiriyorum ara ara. Köydeki anam, gelecekteki karım, olmasını dilediğim çocuklarım hayallerimde..

Çanakkale'deyim ne zaman biteceğini bilmediğim bir savaşın ortasında. Yurdumu alçaklara uğratmama adına, gelecek nesillerim vatan topraklarında mutlu mesut yaşarken, bastığı toprak uğruna can verdiğimi bilip daha sağlam dursunlar diye.. Düşünsünler bastığı toprakların altında yattığımı diye..

Çanakkale'deyim, oluk oluk akıyorum düşmanın üstüne. Emir buyurdu paşa.. Ölmek var dönmek yok. Ya hep birlikte ölüme ya da yok olmaya.. Ölüme açıldım, vatanıma verecek can borcum var dedim. Ödedim Çanakkale'de. Ama geçirmedim yedi düveli durdurdum...

Çanakkale'deyim... Doksan beş yıldır. Her gelene selam veriyorum. Soruyorum köyümdeki anamı, benden olmasada yurdumun gençlerini.. Görmek istiyorum uğruna yattığım bu toprakların hep korunduğunu.. Bilmek istiyorum canımı feda ettiğim vatanımın hep bütün olduğunu. Duymak istiyorum şanlı bayrağımın esen rüzgarla dalgalanma sesini..

Ben Çanakkale'de nöbetteyim. Yorulmadım... Geçirmedim hain düşmanı buralardan, hiçbir zaman geçemeyeceğini bilerek tutuyorum nöbetimi.. Unutma Çanakkale'yi.. Unutma sana yapılmak istenenleri.. Yurduna alçakları uğratma bir daha. Buraları düşünme ben nöbetteyim hala..