Asalet mi? Eğitim mi?

Eskilerden.. padişahın birisi, vezirine sormuş "söyle bakalım asalet mi önemlidir eğitim mi?" Vezir hiç düşünmeden cevap vermiş "asalet padişahım". Padişah eğitim diye ısrar etmiş.. Ülkenin en iyi hayvan terbiyecisini çağırtmış.. "Söyle bakalım eğitilmesi en zor evcil hayvan hangisidir?" Adam da "kedidir padişahım" deyince padişah adama "Hemen bir kediyi eğitmeye başlayacaksın, öyle bir hale gelecek-ki, sağ elimi kaldırınca içecek, sol elimi kaldırınca yiyecek getirecek" demiş.. adamda "baş üstüne padişahım" diyerek huzurundan ayrılmış, derhal eğitimlere başlamış. Tabii vezirde olan bitenleri takip ediyormuş.. Aylar sonra eğitici, padişaha kedinin eğitiminin bittiğini söylemiş.. Akşam padişah bir yemek tertiplemiş.. Veziri ile otururken padişah sağ elini kaldırınca, kedi iki ayağı üstünde elinde bardaklarla padişaha içeceğini getirmiş, bir müddet sonra sol elini kaldırmış, kedi yine aynı şekilde yiyecek getirmiş.. Vezir hazırlıklı.. Yanında getirdiği fareyi cebinden çıkarıp yere bırakmış.. Kedi farenin peşinden fırlamış.. Padişah el kol kaldırsa da nafile kedinin tüm olayı fareyi yakalamak....Vezir padişaha dönerek "asalet padişahım" demiş...

Asaletten kasıt, dik duruş, soylu oluş ve gururlu  olmaktır.. eğitilmiş kediler bir yere kadardır.. 3 tane üniversitede bitirse, master, doktora da yapsa, hatta dünyanın en kaliteli eğitim merkezlerinden eğitim de alsa, asaletten yoksun bir adamın bu eğitimlerden aldıkları, önüne reddedemeyeceği bir şey atılana kadardır.. Bunun adı kimi zaman dönekliktir, kimi zaman bencillik, kimi zamanda çıkarcılık.. Eğitilmiş kedileri çok çabuk kandırabilirsiniz ama asil ruhluları kandıramazsınız, eğitimsiz olsalar da..

Son birkaç yıldır, bunun örneklerini hemen hemen her tarafta görür olduk... Başta basın organları, yazılısından sözlüsüne kadar.. Tartışma programlarına bakıyorsunuz bir sürü eğitilmiş kedi.. Dünkü hallerini biliyorsunuz ama bugün fareyi yakalamış görünüyorlar.. Artık eğitildikleri konuyu hatırlamıyorlar bile.. Kimide yediği tasa ediyor itina ile.. satıyor, kendini eğiten herkesi, her şeyi.. Ne uğruna? önüne atılan bir fare(!) uğruna.. Gözlerimiz o asil duruşu arıyor, gururlu, güçlü eğitilmiş adamlar arıyor.. Ama derin bakınca sadece kedileri görüyorsunuz... Asil olan, bükülmeyen, önüne en dayanılmaz değerleri de atsanız dönüp bakmayan, açlıktan ölse de ideallerinden vazgeçmeyen, her türlü baskıya rağmen doğruları söylemekten korkmayanları arıyor gözlerimiz... Ya susturulmuşlar yada atlet, külot bekliyorlar karanlık, nemli hücrelerde... Yada maddi olarak gırtlağına çökülmüş nefes alamayacak hale getirilmiş.. O kadar çok eğitilmiş kedi varken sadece asalet hiç bir şey ifade etmez hale gelmiş.. Çünkü eğitilmiş olanlar kandırmayı, şov yapmayı da iyi becerdiğinden, kandırılmışız hepimiz.. Eğitimli olduğundan kandırmayı da beceriyor çünkü.. Asalet o saatten sonra boşa kahramanlık gibi görünmeye başlamış toplumun gözünde.....

Aslında asil duruşu olan o kadar çok adam var ki.. Neredeler peki.. Bir yerlerde birilerine boyun eğmeden yaşamayı öğretmeye çalışıyorlar yada pes etmişler, hobileri ile uğraşıyorlar... Ya bir ücra kasabada yada bir dağ köyünde.. Yada büyük şehirde karın tokluğuna kimseye köle olmadan çalışıp sessizce izliyorlar olanları arada atıyorlar kendilerini meydana, siper oluyorlar gelen saldırılara, hayatları pahasına... Ama kazanan hep eğitilmiş kediler oluyor .. Padişah! öyle buyurmuş nede olsa... Ama bilememiş padişah asaletin asla kaybetmeyeceğini, bir gün eğitilmiş kedilerin asillerin önünde eğileceğini...

Eğitilmişlerin hepsi elbette kedi değildir ama hem eğitilmiş, hemde asil olanları görmektir bütün derdimiz....