Kim ister büyük adam olmak..

Büyük adamlar yalnız olurlar..
Büyük adamların dostları sahtedir yada hiç dostları yoktur..
Büyük adamlar her zaman büyük düşünmek zorundadırlar..
Büyük adamlar yalnız.. ölürler..

Bir lider olmak, ülke yönetmek, peşinden milyonları sürüklemek..
Ama hep yalnız olmak. Hiç içten kahkaha atamamak..
Canının istediğini yapamamak.. İstediği yere gidememek..
Mutlu olması gerektiği zaman mutlu olmak..
Olan her olayı anında algılayıp tepkisini göstermek..
Yanlış olsa bile hiç kimsenin yanlış olduğunu söylemeyeceğini bilmek..
Etrafında sadece onaylamak için insanların bulunması..
Aksini düşünenlerin, saygısızlık yaptığı için derhal görevine son verilmesi..
"Astığı astık kestiği kestik" yaşamak..

Kim ister böyle bir hayat..
Kim ister duyguların hep sahte olduğu ortamlarda yalakalık yapanlarla hayat geçirmek..
Kim ister etrafındaki herkesin bir beklenti ile yaklaştığını bildiği halde bilmiyormuş gibi yapmak..
Kim ister gerçek dünya dururken, sahte dünyalarda sahte gülücükler saçan insanların hayatında olmak..
Kim ister büyük adam olmak...

Adam olmadan önce, büyük olmak ister küçük beyinliler....
Sonrada büyük olduğunu sanıp, aldanıp gider sahte dünyanın ona sunduklarına..
Görmez etrafındaki doğrulukları da güzellikleri de..
Hep küçük beyinliler büyük adam olmaya başlar..
Biter büyük ülkede büyük düşünenlerin geleceği..
Söner tek tek yüreklerindeki cengaverlik ışığı..
Sonra kendilerini büyük sananlar söndürürler, büyük adamlardan aldıkları meşaleyi..
Başlangıçta gizlidir büyük adam olma gerçeği.. ama hep sonrakiler sanırlar büyük olduklarını...

Gömülürüz hep beraber karanlığa..
Sonra bekleriz büyük adamları, uzanıp çıkarsın bizi, karanlıktan aydınlığa..
Gün olur o el uzanır..
Gideriz peşinden, sonra bırakır gider ..
Ardından gelenler büyük olduklarını sanıp, yeniden yapmak isterler..her şeyi..
Sonra düzen bozulur, gene beyinler küçülür, gelirler büyük olduğunu sananlar..
Tarihte böylece tekrar tekrar yaşanır gider....
Kimse anlamaz büyük kim, lider kim, adam kim......