Brütüs'ler her yerde...

Eskiler hep der. "Anlamıyorsan anlamıyorsundur. Ya zorlama ya da anlamış gibi yap geç." diye. Yani ey insanoğlu neden uğraşıp durursun senin için hiçbir faydası olmayacak işleri anlamak için. Anlamıyorsan bırak oluruna. Ama yok anlaman gerekiyorsa hafifçe başını aşağı yukarı sallayarak onaylamış gibi yap. Bak neler olacak. Sen anla diye yırtınan arkadaş senin o kafa hareketini görünce daha bir coşacak, daha bir heyecanlanacak. Kattıkça katacak, uçtukça uçacak. Sonra sen de hiçbişey anlamadan o coşkuya katılacaksın ve en sonunda ortalık alkış kıyamet...

İşte o eskilerin dediği bişey daha var dı. "Dalkavukluk kafa sallamayla başlar alkışla zirve yapar." Öyle bir hal alırki fark edemeden biat eden ve peşinden giden adam oluverirsin. Kölelik dediğin de nedir ki zaten. Yeniler buna sürü psikolojisi diyor ama eskiden bu tip hareketin adı koyun zihniyeti idi.

Peki nerede biter bu yalakalık?? İşte durum burada renkleniyor. Okuyanlar, takip edenler çok iyi bilirler ki, liderler yalnız adamlardır ve eğer iktidardayken ölmezlerse genelde yalnız ölürler. Çünkü öyle bir an gelmiştir ve o koca hanedanlık ellerinden kayıvermiştir. İşte o an o kafa sallayanlar en acımasız sorgulayan olurlar ve ilk işleri terk etmektir gemiyi. Çünkü artık koyunluktan vazgeçip birer fare olmuşlardır.  Kafa sallayanların yumruk sallayıp tehdit savurdukları koyun olmayı beceremeyenler ne yapar biliyor musunuz? En önde dururlar safa... Düşene tekme atmayı bilmediklerinden. Çünkü onlar insanı gerçekten insan olduğu için ve hep kullanılan laftaki gibi ihtiyaçtan değil hiç olmazsa yaradandan ötürü severler...

Ne de olsa aynı sudan içip aynı ekmeği bölüpte yemiştik. Aynı toprakta yeşermiş aynı havayı solumuştuk. En azından çocukken hep aynı şeye gülerdik aynı duyguları yaşar aynı doğrular için savaşırdık. Ne oldu da sonradan doğrularımız yanlış oldu. Birbirimizi hiç dinleyemez, anlayamaz olduk. Kim, bu kadar güçlü başlayan birlikteliği, paylaşan, yardımlaşan çocukları büyüdükçe kopardı birbirinden. Nasıl oldu da ayrı dünyalara, ayrı fikirlere teslim olup beraber mahalle bakkalından veresiye çikolata gazoz alıp paylaştığımız kardeşlerimizle düşman olduk. Nasıl oldu da aynı dinin çocuklarıyken şimdi birbirimizi dinsizlikle suçlayıp saldırır olduk. Nasıl oldu da başörtülü kızlarımız "benim başörtülü kızım" olurken başı açıkları yok saydık. Kim bizi bu hale sürükledi. Ve biz bütün bunlara neden izin verdik...

Buna biz izin vermedik ama yalakalıkla yükselenleri durduramadık. Onların maskesini düşüremedik.Şimdiler de o kadar çoklar ki. Onların yüzünden konuşan da hiç susmuyor ve hiç düşünmüyor. Onayı aldıkça gözü de kör oluyor. Onlar kafa sallayıp onayladıkça sanıyor ki hep haklı ve hep doğru laflar ediyor...  Kandırıldıkça en doğruya ulaştığını sanıyor. Zavallı... Bir gün etrafındakiler fareye dönüşünce "sende mi Brütüs" diyecek biri olacak mı dersiniz...

Eskiler bişey demişse bir bildikleri vardır elbet ama şimdi anlayıp sorgulama vakti. Araştırıp doğruya ulaşma ve kafa sallayanların maskesini düşürme vakti. Anlamadığını anlatanlara tekrar tekrar anlattırıp kendinin de anlamasını sağlama vakti. Şimdi, eski mahalle bakkalına gidip veresiye defterini kapatma vakti... Ve artık yeniden aynı plastik top peşinden koşturup sadece büyümeyi bekleme vakti. Ülkemin emin ellerde olduğunu bilerek yaşamak ve akşamları gün batımında yeni doğacak güne tebessümle hazırlanma vakti... Zor biliyorum ama kolay yoldan gitmek Brütüs'lerin işi...