Kibir ve ötesi...

Kibir ve ardından gelen yıkım.

Emin ellerde olduğunu zanneden kalabalık gruplar. Sonra bu emin ellerin gittikçe sıkılaşan baskısı ve boğulduğunu anlayamayan bir zümre.

Sadece dini değerler üzerinden yapılan politik oyunlara gelenler ve tek adam olma hayali peşindeki adamdan vazgeçememe tutkusu. Aşkın yeni bir tarifi biraz. Ve tabii ki doğal sonuç olarak oluşan bir "siz" ve "biz" yaklaşımı.

Kabadayı zihniyetleri takdir ederek ezilmişlikten kurtulacağını zanneden zavallılar... Zavallılar çünkü başkalarının kudretini kendilerinde görerek kendilerini bir şey sananlar ancak zavallı olabilirler. Öylesine zavallıdırlar ki, kudretli gördüklerinin aslında kendi üzerlerine basa basa yükseldiğini bile fark edemezler. Asla laf söyletmezler. Çünkü aşka düşmüşlerdir ve aşkın gözü her zaman kördür.

Ne yaparsanız yapın, ne söylerseniz söyleyin aşka düşmüş bir insanın gözünü açamazsınız. Onun gözünü ancak aşka düştüğü insan açacaktır. Tamamen şartlanmış bir yaklaşım içindedirler ve bu halin acımasız sonucuyla karşılaştıklarında uyanabilirler.

İşte bu sebeplerden bırakın insanlara haykırırcasına doğruları söylemeyi. Bırakın devlet yönetiminden bahsetmeyi. Bırakın  Cumhuriyetin ne anlama geldiğini öğretmeyi ve anlatmayın insanlara onları yönetenlerin de hata yapabileceklerini ve hata yapan insanların bunun hesabını vermek zorunda olduklarını. Hepsinden önemlisi ülkenin gerçek sahiplerinin o ülkenin vatandaşları olduğunu anlamalarını beklemeyin...

Aşk bir gün bitecek ve terk edilen aşk acısı çekerken gene sırtını sıvazlayan siz olacaksınız. Bırakın şimdi aşklarının keyfini sürsünler. Bir gün yamacınızda ağladıkları gün dayarsınız başını göğsünüze ve sessizce fısıldarsınız kulağına... "Hayat bir gündür. O da bu gündür..." Sonra anlatırsınız yönetenlerin neden kibirli olmamaları gerektiğini. Cumhuriyet döneminden örnekler vererek açıklarsınız herşeyi. Sonra sıkı sıkı sarılır kardeş olduğunuzu söylersiniz... Her şeye rağmen...