Herden hiçliğe...

Her haltı ettim. Her yerlere girip çıktım. Her işin üstesinden geldim. Her derde deva oldum. Her yolun yolcusu oldum. Her günü değerlendirdim. Herkesleri dinledim. Herkesleri sevdim. Herkes de beni sevdi. Her yönden her türlü olaya baktım. Her türlüsünü gördüm insanoğlunun. Her çeşit kazığı yedim. Her köşesinde bulundum hayatın. Her zaman dik durdum. Her zaman doğru bildiğimin peşinden gittim. Her işte bir hayır aradım. Her zaman hayrını da bulamadım. Her fırsatta iyilik yaptım....

Hiç hak ettiğim yerde olmadım. Hiç durup dururken ödüllendirilmedim. Hiç dayımın sayesinde makam mevki sahibi olmadım. Hiç sırf güzelim diye terfi etmedim. Hiç hiçbişey yapmadan yapmış sayılmadım. Hiç kazık atmadım. Hiç menfaatlerim doğrultusunda eğilmedim. Hiç yalakalık yapmadım. Hiç haklıyken susmadım. Hiç kimseyi kandırıp kışkırtarak başkasının üstüne salmadım. Hiç kimsenin zayıf tarafı ile dalga geçmedim. Hiç kimseye borç takmadım. Hiç bir zaman karşılık bekleyerek bir şey yapmadım.

Sonra yaşlandım, hastalandım. Yalnız kaldım. Adalete sığındım. Dünya adaletine... Elinin tersi ile itti beni. Yine kaybettim...

En sonunda anladım. Hiç bir şey için uğraşmak değil önemli olan. Her şeyi değersiz hissettirmekmiş bütün mesele... Olduğundan değersiz. Ya da becerebilmek, değersiz olanları değerli göstermeyi...

Rekabetse her şey. Üstüne bastığın kişi sayısı kadar yükselebilirsin... Çıktığın yerde altındakilerin gücü kadar var olabilirsin ancak... Eğer tökezler düşersen bir gün.... Bir basamak oluverirsin bir anda...