Tüm hayatını adadın, yırtındın, uğraştın, ölümlerden döndün. Ölümüne oniki gün kala hasta yatağından kalkıp gitmek istedin Cumhuriyet kutlamalarına. Bilemedin ilerde bir gün bu kutlamaların meyhane havasında geçen kutlamalarla karıştırılıp iptal edileceğini. Kendini hiç bir zaman düşünmeden, cebini doldurmaya tenezzül etmeden bir ülke kurdun. Yalnız kaldın, terk edildin. Halkına adadın kendini. Olmaz, olamaz, imkansız denen her şeyi başardın. Başımızı eğmiştik, dik yürümeyi öğrettin. Kölelik ettirmedin. Emperyalizme teslim etmedin halkını..
Merhem oldun, ilaç oldun, göz oldun, kulak oldun. Yoktan bir ülke yarattın. Okumayı, yazmayı öğrettin. Yobazların karşısında durmamız gerektiğini anlattın. Kardeşlik dedin, Türklük dedin. Bütünleştirici oldun. Zekisiniz, çalışkansınız dedin, yüksek karakterlisiniz dedin. Şımarttın bizi. Beklentilerimizi yükselttin...
Bize yarattığın değerleri emanet ettin. "Muhtaç olduğun kudret damarlarındaki asil kandadır" dedin. " Bir gün" dedin... "Herkes bir hainlik içine düşebilir, Ülke satılabilir ve her noktasına girilebilir" dedin. O günlerden bu günleri okudun...
İşte o zaman dedin... Var gücünle savunacak ve koruyacaksın dedin... İlk vazifeniz "Türk istiklalini, Türk Cumhuriyetini, ilelebet, muhafaza ve müdafaa etmektir" dedin. Görevlerimizi tek tek anlattın...
Sonra gittin...
Biz her sıkıştığımızda senin yanına koştuk. Dirilmeni istedik. Senin yattığın toprağından, taşından medet umduk. Senin yaktığın meşaleyi yanık tutamadık, aydınlattığın yolu kararttık. Biz seni hiç anlamadık. İlelebet payidar kalmasını dilediğin Türkiye Cumhuriyetine sahip çıkamadık. Elimize ne taş alabildik ne sopa. Yapılan her şeyi seyrettik. Sonra gene senin yanına koştuk. Her şeyi yapan adamsın belki canlanır bizi gene kurtarırsın sandık.
Affet bizi atam...
Senin emanetlerine senin istediğin gibi sahip çıkamadık. Seni karalayanlara "sus" diyemedik. Senin gibi coşkulu "Ne Mutlu Türküm Diyene" bile diyemedik. Türk'te olamadık mutlu da...
Sen öldüğün gün yas tutan milyonların çocukları da olamadık, torunları da. Seninle birlikte Dolmabahçe'de, Etnoğrafya'da, Anıttepe'de öldük biz atam... Affet bizi... Biz sana layık olamadık... Hatırana sahip çıkamadık...
6 yorum:
:(
Bu kadar karamsar olma bence,
bu ülkede hala bir okulun önünden geçerken okunan istiklal marşına denk geldiğinde yolda durup saygı duruşunda duruluyorsa,başı kapalı-açık yanyana duruyorsa hemde,hatta arabasını durdurup inip öyle saygı duruşunda duruluyorsa hiç bir şey bitmiş değildir....Ben bunu gördüm hemde geçen hafta o kadar çok duygulandımki anlatamam,,,,paylaşmakta sana kısmetmiş...
evet bugün Ata'mızın ölüm yıldönümü,belki layık olduğu şekilde anmayı bile beceremiyoruz,belki hakkıyla bu özel güne gerektiği ilgiyi gösteremiyoruz,ama biz O'nun izinde olmaya devam ediyoruz edeceğizde,,,
sabah kahvaltı haberlerinde ne izledim biliyormusun,her kanalda olduğu gibi spiker manşette olan,dünkü Van depremini sunuyor,ve gündem o olduğu için fazla tutuluyor ekranda haber,bir vatandaş mail atmış yazmışki,spiker okuyor maili :
"ne zaman 10 kasımdan bahsedeceksin" bu değil Atatürk'çülük işte, spiker gereken cevabı verdi zaten o vatandaşa ama buda benim kendi görüşümdür,biz sap ile samanı ayıramadığımız müddetçe toplum olarak,,,bizi bir değil beş Atatürk bile gelse kurtaramaz,biz kendi içimizde bitmişiz bölünmüşüz,neyse çok uzattım gene,sevgiler,selamlar olsun...
@gelibolu 17,
ben karamsar değilim. Ama Atatürk'ü anlamanın yolda durup saygı duruşuna geçmekle olmayacağına inanıyorum. Tarihini bilmeyen bir millete Atatürk'ü anlatmanın zorluğundan bahsediyorum. Mesele anmak değil sevgili gelibolu.. ANLAMAK...
Bizim yeni Atatürk'lere değil akıllanıp kafamızı kaldırmaya ihtiyacımız var. Bunun için de iştre biraz Atatürk'ü anlayarak işe başlamamız gerekir. Tapınırcasına değil. Anlayarak, görerek, hissederek olunur ne olunacaksa. Düşünerek yada beli günlerde bayrak sallayarak işte bu kadar oluyor ancak.
Artık zaman düşünmek yada eleştirmek zamanı değil.. İş yapıp sonuç alma, vatanı ve milleti için çalışmayıp kendini sadece kendini düşünen yöneticileri de koltuklarından söküp atma zamanı...
Sevgilerimle...
Ben karamsar değilim, görüyorum sadece...
sen görüyorsunda işte sadece senin görmen yetmiyo,bir çok kişinin görmesi gerekiyor bakmaktan ziyade...
kimisi at gözlüğüyle bakar dünyaya kimisi bukalemun gözüyle,kimiside kuş bakışı,,,
ama ne demişler görenedir görene,köre ne?
Bu arada bende bir MİM iniz var lütfen alırmısınız?
Ben de o göremeyenler için kendimce göz olmaya çalışıyorum. Yeterki görmek istesinler onlara göz de olurum beyin de...
Alırım tabii ama hemen cevap yazamam. İdare edersiniz dimi.. :)
Birde panoramik bakış açısı vardı demi :)
İdare etsemmi acaba,yoksa sizi idareyemi bildirsem :)
Bakcez artık... Çok geç kalmayın bence,,,
Yorum Gönder