Ne ekersen onu biçersin...

Döndüm, dolaştım ve nihayet kendi bölgeme, kara sularıma yanaştım. Yanaştım çünkü henüz demirleyemedim. Neler olduysa bu yıl bana, yerimde duramıyorum. Bir gidiyorum pir gidiyorum, dünyadan bağlantılarımı bile kesiyorum. Sonra dönüyorum bir bakıyorum memleketimin çivisi gene çıkmış. Tarzım değil seyirci kalamıyorum. Bir şey yapabiliyor muyum? Onuda bilmiyorum. Yapmalı mıyım?? Ondan da emin değilim artık. Şimdiye kadar yaptıklarıma saysınlar diyesim geliyor ve hatta yaptıklarımdan da pişman oluyorum sanki ara ara.. Ne mi yaptım? Hiç, hiçbişey aslında. Anlattım, konuştum, okudum, araştırdım ve gene anlattım. Yol gösterdim haddim olmadan. Elinden tuttum düşenlerin ve el verdim kalkacak dermanı olmayanlara. Yaralarını sardım yaralanmış ama çaresiz olanların. Umut oldum beni sevenlerin yüreğine ve yel oldum sıcaktan çatırdayanlara..

Şimdi bakıyorum da ne ummuş ne bulmuşuz. Askerlerim ölmüş, kaçırılmış. Ülkemin kanalları ve hatta gazeteleri sadece ilk gün haber yapmış konuyu kapatmışlar. Bir banka müdiresi mağdur edilmiş. Hemde derin bir intikam ateşi ile, kimsenin umurunda olmamış. İmralı paşası!!! talimat vermiş, emir buyurmuş. Başım gözüm üstüne demediğimiz kalmış. İsrail özür dileyecekmiş diye umutlanmışız.. Bekliyoruz ağzı açık ayran budalası gibi. Özür dileyerek hiç uğruna ölen canlar geri gelecek sanki. Bir özürle her şey unutulacak. Tabii yaa.. Abimiz onlar bizim. Özür dilemek erdemdir, özür dileyeni affetmek daha büyük erdem.. Yesinler sizin yönetim anlayışınızı..

Ne güzeldi aslında herşey... Dolaştım memleketimin sahil şeritlerinde. Duble yollarda! dolaştım. Yol yapım çalışmasının olmadığını göremediğim duble yollarda. En ilginci de o yollar yapılalı bir yıl bile olmamış ve şimdi baştan sona onarımda. Onarım ne zamanmı başlamış?? 13 Haziran'da.. Nedenki??? Yaz boyunca tüm sahil yollarında onarım olsun. Ne kadar akıllıca dimi... :) Bence süper. Çok acaip çalışıyorlar...

Haritadan bakıp bildik yollardan ziyade daha kestirme ve az kullanılan yolları kullanmayı daha çok severim. O yollardaki köylere mutlaka uğrarım. Varsa bir kahvehanesi oturur sohbet ederim. Kimi beni ciddiye almaz, kimileri turist muamalesi yaparak bişeyler satmaya kalkışır, kimileri evine davet eder.. Ama sıcaktırlar, hep gülümserler. Hiç bir beklentileri yoktur hiç kimseden. Oralara yol yapılacak diye sözler verilmişse ve yapılmamışsa vardır bir bildiği büyüklerimizin diyecek kadar da merttirler. Ama boynu bükük değil. Zora koşmak istemediklerinden, inanmak istediklerinden bir sebebi olduğuna. Beklerler öylece... Elektriği olmayan köyler bile gördüm desem ne dersiniz bilmiyorum ama vardı. Elektrik hattı vardı ama elektrik yoktu. Arada bir geliyormuş. Aylardır süren bir onarım varmış bir yerlerde. Bilen yok ama, bu bakım nerede.. Kızdım birazda bu kadar da kabullenilmezki canım sıkıntılar. Ama yok.. Vazgeçtim sonra. Çünkü bana çıkıştılar.. "Vardır bir bildiği büyüklerimizin kışa rahat gircekmişiz" dediler. Vayy be.. İşte benim toprak kokan Anadolu insanım. Bu insanlardan zarar gelir mi insana. Kandırılır mı bu insanlar. Üç kuruşluk çıkar uğruna yalan dolan laflarla aldatılır mı, devletine bu kadar büyük bir inançla sarılmış yiğit insanlar...

Döndüm dolaştım ve geldim kürkçü dükkanına.. buralardayım bundan sonra... Çıkmam bir daha, ilgilenmem kimseyle. Anladım.. Herkes hak ettiği şekilde yönetilmeye mahkum bu ülkede.. Öğrettiler ne ekersen onu biçeceksin.. Tohumlar İsrail'den geliyorsa hala. Ektiğini bir kere biçersin ama tekrar ekmek için boynun bükük gidersin Yahudi boylarına... Özür dilemesede almasak, bitirsek bütün alışverişimizi. Ama olurmu. Alıştık bir kere. Aç kalırız sonra. Kim tutar elimizden. Giriverirler vatanın girilmeyen yerlerine. Kaldıysa eğer...