Ben Mars'lı mıyım?..

Ben Marslıyım.. Tamam ikna oldum artık ben bu dünyadan değilim. Neyin içinde geldim bilmiyorum ama bir şekilde düştüm dünyaya.. Öylede yaşıyorum işte. Nasıl fark ettim bunu, anlatayım…

*Seyrettiğim hiç bir komik filme gülemiyorum..

*Tartışma programlarında söylenen hiç bir şeye inanmıyorum..

*Alışveriş yaparken bana şirin şirin mal satmaya çalışan tezgahtar kızlara sıcak bakamıyor hatta azarlıyorum.. Göz göre göre beni kandırdığını yüzüne haykırırcasına söylüyorum. O da küsüyor ilgilenmiyor, ben de almak istediklerimi bile alamıyorum..

*Lokantaya yemek yemek için gittiğimde garsonun masaya tabağı sertçe bırakmasına anlam veremiyorum. “kafama atsaydın”.. diyerek tepkimi gösterdiğimde.. üzerime eğilerek “bişeymi dedin bilader” diyen garsonun kafasından ittirip. “yok bişey, sen servis yapmak için değil adam dövmek için burada çalıştığını sanıyorsun” diyor ve orayı terk ediyorum. Sonrada aç kalıyorum..

*Öğrencilik yıılarımda, ders veren hocalarımın ders saati bitsede şu işkenceden kurtulsak dercesine ikide bir saatlerine baktıklarında. “ne oldu hocam sıkıldınız galiba” dediğim için dersten kaç defa atıldığımı hatırlamıyorum..

*Otobüste minibüste, bilimum toplu taşıma araçlarında seyahat ederken, insanların birbirine potansiyel sapık yada hırsızmış gibi bakmalarını anlayamıyorum..

*Birine adres yada bir konu sormak zorunda kaldığımda, eğer bu soruyu soracak yoldan geçen kızdan başka kimse bulamaz da ona sorarsam.. O kızın benden korkarak, elindeki çantasına sarılıp ürkek gözlerle kaçamak cevap vermesine hiç anlam veremiyorum..

*Herhangi bir yerde gördüğüm şirin bir kız çocuğunun başını okşayıp yanağından bir makas alırsam sapık olabileceğimi düşünebilecek insanlardan çekindiğimden, çocukların yüzüne bile bakamıyorum..

*Gittiğim bütün devlet dairelerinde, yapılması gereken işlemleri hayatımda ilk defa yapıyor olmama rağmen, orada çalışan memurların benim bu tip işleri bilmek zorunda olmamı beklemelerini anlayamıyorum.. Hatta bir soru sorduğumda direk aptal muamelesi görmeye hiç anlam veremiyorum..

*Trafikte kırmızı ışık yanınca duruyorum. önümdeki araç yeşil yandığında hemen hareket etmezse kornaya basmıyor, bekliyorum..

*50 yıldır uzayın derinliklerinde fink atan ülkeler varken, benim uzay bilimleri araştırmaları yapan bilim adamlarımın 2025′te uzaya çıkacağız diye sevinç çığlıkları atmalarını hiç ama hiç anlayamıyorum..

Ben bunlara anlam veremezken, herkesin bu tip durumlara aldırış etmeden nasıl yaşadığını da anlayamıyor ve en sonunda teslim oluyorum.. Evet ben Mars’lıyım diyorum…