Yıllar oldu uzaklardayım.. Döndüm ama hala uzaklarda gibiyim..Hiç kimse, hiç bir şey benim hayalimdeki gibi değil.. Hiç kimse özlemlerimde yarattığım yerde değil.. Hiç kimse eski beni hatırlamıyor..Hiç kimse benim verdiğim değerde değil.. Hiç kimse aslında benden değil..
Yaşamıştık ama bir zamanlar, paylaşmıştık hayatı en güzel tarafı ile.. Sonra gittim.. evet birden gittim işte.. Ama hani döneceğim günü iple çekmiştiniz. Hani ağlamıştık; ayrılsak ta.. birgün.. yine kaldığımız yerden devam edecektik.. Şimdi geldim işte.. ben eski benimde siz kimsiniz..
Anlamıştım son zamanlarda aramalarınız azalmıştı.. Hep aradım oysa; her aradığımda hesap sorsanız da bana.. hep aradım... Sonra hayat dedik adına, iş güç dedik daldık gittik.. Hastalandım, hırpalandım olmadınız yanımda
Aramasanız da hiç kızmadım, darılmadım. Ama siz.. her aradığımda "neden aramıyorsun, nerelerdesin hayırsız" dediniz. gene kızmadım..
Kızdım kendime... çok şey bekleme... herkes her yerde... yaşlanmışız işte.. dedim... ama olmadı içimdeki derin boşluk dolmadı.. Koşarak gelmiştim, duvara çarptım, kırıldı kolum kanadım..
Hayat bir geri dönüş hikayesi kadar sertse; ben o kadar sert olamam. Hayat özlediğiniz değerlerin anlamsızlaşması ise; ben bunu anlayamam. Hayat uzaklaşan dostlardan kopmamı gerektiriyorsa; ben bu hayatın içinde, kendim olamam...
Tamda burasıydı ayrıldığımız yer.. geldim dönüyorum şimdi tamda aynı yerden, ama yoksunuz hiçbiriniz.. Fark ettinizmi bilmem ama gidiyorum gene.. Bu sefer kimsenin beni beklemediği yada bekliyormuş gibi bakmadığı yerlere.. Unutmayacağım sizi, eğer bir gün gelirsem bir merhaba dersiniz diye...
Her ayrılık hüzünlüdür dostlardan.. Her ayrılık yarım kalır insan.. Sonra unutulur her şey gibi o da... Giden özler sadece, giden hasret kalır her şeye. Hayat acımasızca nankörlüğü karşısına çıkarıncaya kadar da hep özlem doludur giden.. Bir gün gelir ve geldiği gibi de gider..
Ayrılık bir hüzünse vuslat sevinç olmalı.. Ama vuslat da ayrılık kadar hüzün olursa... İnsanın ne gidesi olur nede gitiği yerden dönesi..
En iyisi bırakın her şey yerinde ağırlaşsın.. Bırakıldığı gibi bulunan tek şeyde taş olsun her zamanki gibi..
Gidenlerin arkasından ağlamadan, geleceği güne kadar dost kalabildiğimiz ölçüde adamızdır zaten...
9 yorum:
son cümle süper''Gidenlerin arkasından ağlamadan, geleceği güne kadar dost kalabildiğimiz ölçüde adamızdır zaten...''yazılarınızı sabırsızlıkla takip ediyorum
tek kelimeyle süper...
Kardeşim belki de şu ana kadar yazdıgın en içimi acıtan yazını okudum. Bir yerlerden döndüğüm zaman yaşadıklarımı hatırladım. İnsan inanıyor, güveniyor, bile bile aldanıyor, öyle olmasını istiyor ama bir de bakıyor ki senin içindeki hayaller yaşarken beklendiğini düşündüğün kişilerin içindekiler meğer çoktan ölmüş. Ne acı! Sen çoktan onlar için başkası olmuşsun, yeni başkalarını senden çok arar sorar olmuşlar. Oysa sen o günü düşünerek hep erteledin ve geçici yaşadın ta ki kavuşana kadar. Kavuşunca ise... Şok! Ne acı!
Böyle yazmaya devam edersen seni bir daha okumayacağım :-) Hep beni üzüyorsun. Yazdıkların arabesk ve afyon tesiri yapıyor.
Su bu, durmaz ki yerinde...... hatırladın mı?
Evet haklısın ama ne yapıyım hayat bir dram.. ) aslında dram içindeki eğlenceyi yazıyorum.. Anlarsın sen:)
Yani diyorsun ki asıl yolculuk geri dönüştür.aslında herkes bir yolculuktan geri dönüyor ve aslında gittim ve döndüğümde beni beklemiyordunuz derken onların da bir yolun yorgunu olduğunu bilmemiz gerekmiyor mu sence de kaptan.dediğin gibi bırakıldığı gibi bulunan tek şey taşlardır çünkü taşlar artık seyahatleri tamamlamıştır ve galiba çoğu şeyi de çözmüşlerdir.şimdi tam olarak da hatırlamadığım bir hikayede geçiyordu ustası taş olan bir çocuk vardı.ne oldu dağıldım yine nerelere gitti yazı.yazıyorsun böyle şeyler dağıtıyorsun neyse kalemine yüreğine sağlık saygılar...demir topal.
Yeterki Narsist olma, bazen her bitiş yeni bir başlangıçtır sevgili Dostum.
benim dediğimde zaten her bitişin aslında yeni başlangıç olduğu.. Narsizme gelince.. öyle olsaydım bu tip yazıları yazamazdım.. dostum..
Bazı yazılara yorum yazamıyorum o kadar dolu oluyor ki...Hayat işte deyip gideyim bari...
Ve;
''Ayrılık bir hüzünse vuslat sevinç olmalı.. Ama vuslat da ayrılık kadar hüzün olursa... İnsanın ne gidesi olur ne de gittiği yerden dönesi..''
Bazen vuslat mümkün değildir bunun da gerçekliğini kabullenir insanlar işte o zaman vuslatın yokluğu da acı bir hüzündür yürekte...
Saygılar..
ben buraları özlemişim iyisiniz inşallah kardeşim Allah!a emanet olun
Yorum Gönder