Merhametsiz dünyanın merhametli emanetçileriyiz.. Şimdilik.. Başlangıçta onlar merhametsiz, biz hoşgörülü, yardımsever.. Biraz zaman geçince biz de merhametsiz onlar da.. Mağdur kim?? Aslında herkes.. Hal böyle olunca; ne merhametsiz kendini bilebildi, nede merhamet dileyen mağduriyetini giderebildi.. Vurduk abalıya gitti... Yada düşene bir tekmede biz atıverdik.. İşlem tamam. Gün olur düşeriz deseydik, düştüğümüzde kıçımızın açık kalan yerlerini örtmek için debelenmezdik.. Tekmeyi yerken çok acımasın diye.. Çünkü düşene bir tekmede sen vur demiş atalarımız..Neden emanetçiyiz.. Çünkü bugün merhametsiz diye haykırdığımız insanların yerini alınca, sanki daha bir merhametsiz oluyoruz da ondan.. Merhametli olanlarda zaten kafalarını kaldıramazlar ki, sürekli merhametten doğan marazlarla uğraşırlar.. "Acıma yetime gelir koyar g..tüne" Böyle bir atasözü olan milletten bahsederken de merhamet ne kadar geçerli olur bilmem. Acıyorsun yetime öyle birgün geliyorki, aman diyorsun merhamet.. hayır o yetim artık büyüdüğünden sana ihtiyacı kalmamış, koyuveriyor.... "Besle kargayı oysun gözünü" . Özene bezene beslediğin, bakıp doyurduğun herşey birgün sana zarar verecek.. Biraz merhamet desende.. Hadi oradan diyip oyacak gözünü... Vaayy bee.. Atalarımız boşuna söylemezki bu lafları. İşte bizlerde emanetçisiyiz.. Bugün merhametli olduğunu sanan herkes, bir gün kendi için fedakarlık yapanların gözünü oyacak, vuracak şaplağı.. Budur yani..
Her şeye rağmen unutmamak gerek.. Affetmek en soylu intikamdır...
4 yorum:
Niyetim tartışmak değil ama ben atalara her zamn saygıyla bakmışımdır o yüzden burada da onları haklı buluyorum.onlar merhametten maraz doğar derken doğru demişlerdir çünkü bence merhametsize merhamet etmek merhamete merhametsizlik etmektir.yani besle kargayı oysun gözünü derken vurgu kargayadır beslemeye değil.yetimde de aynı mevzu söz konusudur.o yüzden kıçımızı kollamak yerine iyiliği yapıp uzaklaşmamız en güzelidir karşılık beklemektense.şöyle bitireyim önemli olan aç bir köpeğe ekmek vermek değil biz de köpek kadar açken yemeğimizi onunla paylaşabilmektir.saygılarımla demir topal..
Aynen katılıyorum.. Ama burada verilmek istenen merhametsizliğin bize miras olduğu.. atalarımız bir şey biliyorlarmış.. Özellikle köpek örneğiniz anlatmaya çalıştığıma çok güzel örnek olmuş.. Mesele merhamet değil, paylaşmak...
Birde köpegin karnı degil mesele,sonra bir geri teper mazallah birde kudurmuş olur. Sevgi ile verilen hep ilaç olmuş hatta alternatif Tip bile, evet demiştir.
Sevgi, ama içten duygularla verilen sevgi en kuvvetli ilaçtır insan bünyesine... Hayata pozitif bakıp kanseri yenen çok insan olmuştur...
Yorum Gönder