Vatan uğruna

Hep bir çığlıktı vatan aşkı hep bir yakarma. Vatan sevgisi muhabbetlerini 'Vatan-Millet-Sakarya' üçlemesi ile geçiştirdik. Kim vatanımı seviyorum, vatan uğruna birşeyler yapmak istiyorum dediyse susturduk. Sanki suçmuş gibi korktuk korkuttuk.

Sadece şehit cenazelerinde bağırabildik 'Vatan sana canım feda' diye yada şehit analarının 'Vatan sağ olsun' demelerini bekledik. Atatürk' e sığındık vatan kurtarma muhabbetlerinde. Hep bir şeyler olsun da bakarız diye bekledik, vatan denen kutsal toprağın parçalanmasını. Düşman tarlamıza girmeden ilgilenmedik hiç birşeyle. Vatan sevgisini dağda çatışmadan ibaret  yada 'Ne Mutlu Türküm Diyene' diye bağıran herkesi vatanını çok seviyor sandık. Şimdilerde Türk olduğumuzu söylemekten kaçar olmaya başladık. Alt kimlik bunalımı ile yada özümüzü bilelim saplantısı ile kimlik aramaya başladık kendimize. Ne acı ama...Dünya üzerinde bu kadar çabuk milliyetinden vazgeçme heveslisi başka bir toplum yoktur herhalde.

Bilemedik yaşadığımız topraklarda özgürce yaşamanın ne demek olduğunu, bilemedik sömürülmeden, kıçımızdan bağlanmadan yaşamanın aslında çok da zor olmadığını. Kendi kendimize yetecekken özendirildik, kandırıldık, kurulan tuzaklara balıklama atladık. Birileri geldi içimize attı, fesat düşünceleri, bilinçsizce düştük birbirimize.

Binlerce yıldır varoluş maksadımız olan vatan toprağının anlamını kavrayamadık bir türlü, sadece toprak sandık. Millet olmak için vatanımız olması gerektiğini anlamamak için direndik ve hatta millet olmak da önemini yitirmeye başladı. Vatanla ilgili herşeyi önce Allah'a sonra Türk Silahlı Kuvvetlerine havale ettik. Sonra vatan sevgisini dini anlayışla karıştırdık, laiklik kavramını algılayamadan ümmetçi oluverdik. Silahlı kuvvetlerimizi de öyle bir silkeledik ki vatan bekçiliğinden vazgeçip herkes kendini düşünür oldu. Bir millet ordusundan nasıl vazgeçebilir ki?? bunu anlamak ne kadar zorsa vatan sevgisinin kurumsallaşmasını beklemek de bu kadar saçma. Vatanını sevmek için devlet kurumları içinde yer almaya gerek yok. Bu ülke sınırları içinde yaşayan herkes vatanının bekçisidir. Hiçbir parti ve hiçbir kurum vatan sevgisini tekeline alamaz.

Biz 70 milyon ne olursak olalım vatanımızı sevmek ve sonuna kadar mücadele etmek zorundayız bu bizim birinci sıradaki vatandaşlık görevimizdir. Ancak bu mücadelenin anlamı birlik beraberlik olduktan sonra netleşir. Hiç düşünmüyoruz aslında boğuştuğumuz değerlerin hep bizimle yaşadığını ve hep bir takım değerler uğruna parçalanıp tekrar ülke olmak zorunda olduğumuzu. Sürekli övünürüz 16 defa devletleşmişiz diye. Aslında övünmek mi yoksa düşünmek mi lazım neden acaba tek bir devlet olup bu güne kadar gelememişiz. Evet ben vatanımı seviyorum ve bu uğurda gerçek olan tek şeyin bağırıp çağırmak değil, her ne iş yapıyorsak onun en iyi şekli ile yapılması diye düşünüyorum. Yani çalışmak, üretmek, paylaşmak ama dürüstçe. İşte vatan sevgisi denen şey yada vatan uğruna yapılacak olan tek şey budur. Her şeye rağmen söylemeden de edemiyorum
NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE...