Bırakıp gittiklerini bıraktığını sanırsın ama hep yanında hissedersin. Yeniden şekillendirmeye çalıştığın herşeyde görürsün dünden kalan izleri. Hatırlar gülersin ama dünden bugüne gelmeyecekler onu da bilirsin...
Yaşanmışlıklarınla suçlanırsın sürekli. Hayatın sürüklediği her yerde değersizleşirsin zamanla. Esir olursun elini tutan herkese. Dostça güleni dost sanırsın. Alırsın sırtına yardım et diyeni. Sonra hepsini seni yerden yere vururken görürsün. Ne sen anlatabilirsin ne de anladıklarını görebilirsin. Bakan gözlerde sıcak tebessüm ararsın ama göremezsin. Çünkü suçlusun duygularındaki ince ayarı yansıtamadığın için. Suçlusun dünden kalanlarla yarınlara koşarken ardına bakmadığın için...
Anlarsın zamanla ama geç kalırsın. Görürsün ki... Bugünden yarına gitmek için dünden enerji almak gerekir... Dünden kalan herşey yarına götürecek kudretin olacak.
Sonra...
Zaman değerini yitirir ve sadece geçip gider sessizce. O sessizliğin içindeki akıl oyunları hatırlattıkça yapılan yanlışları daha bir olgunlaşır zihin. Tecrübe belirir binlerce hatadan sonra. Hayat denen şey de değerini kaybeder zamanla beraber. Yukarıdan, çok yukarıdan bakarsın ve görürsün aslında herşey sadece minik bir an. O anı yakalamak için geçenleri görmekten vazgeçtiğin gibi geçecekleri de umursamazsın. Yaşarsın sadece.. Hissedersin, seversin, sevilirsin, çok sevilirsin. Anlamışsındır artık ne varsa sevgiden, ne olmuyorsa da sevgisizlikten. Sevdikçe daha bir mutlu olursun. Şifreyi çözemesen de esası yakalamışsındır. Sonsuz sevgide bulursun çareyi. Bitmesin istersin. Acı çekmeden sadece yaşarsın. Ne varsa hissettiğin sere serpe yaşarsın. O anı yakaladığın an zaten sonrasının da öncesinin de etkisini görmezsin. Çünkü ne olacağı değil ne oluyor olduğu ile ilgilenmeyi öğrenmişsindir artık ve hayat her oluşan anda yeniden başlayacaktır senin için. Zaman da mekan da yaş ta yoktur bu anlarda...
