Öyle anlarda duygulanmışız, sevmişiz ve hatta aşka düşmüşüzdür. Anın heyecanı tamamlanamaz onu destekleyen bir şarkı olmasa. Şarkılarla beslenir duygular. Ruhsal gelişme de bir şarkı desteğinde daha sağlam olur. Hatta şarkıdır kişiyi anlatan az biraz..
Öğrencilik yıllarımda yerli müzik dinleyemezdim. Evet itiraf ediyorum Türkçe sözlü şarkıları dinleyemiyordum. Çok sıkılırdım. Hiç keyif alamazdım. Sanat müziğini dinleyenleri de anlayamaz, hatta hallerine acırdım. Zeki Müren'i de, Bülent Ersoy'u da hiç sevmedim. Dinlediğim müzik içimde bir şeyleri hareketlendirmiyor beni sadece hüzünlendiriyorsa, dinlemez geçerdim. Freddy Mercury yani Quenn dinliyordum en çok. Cinsel tercihini öğrendiğim zaman biraz sarsıldım ama müzik dedim. Sanat yapanların kimlikleri ve kişilikleri ile değil icraatları ile ilgilenmem gerektiğini o zaman öğrendim. Ama maalesef aynı hassasiyeti yerli sanatçılarımıza gösteremedim. Çünkü yapılan her şey bir öncekinin taklidi gibi geldi bana. Tuhaf gelecek belki ama Sezen Aksu'nun bile bir kaç şarkısı dışında çok fazla abartıldığını düşündüm. İbrahim Tatlıses ve o tarz müzik yapanları hiç bir zaman dinleyemedim. Üzgünüm ama öyle işte.. :)
Sevgili mim üstadı Gelibolu 17 anısı olan şarkıları sordu bana ben neler anlattım. Ben yaşarken hissederim hissetmem gerekenleri. Sonra kalır bir köşesinde hafızamın ama sürekli taze tutmam o duygularımı. bir köşede çalarsa o melodi o zaman açar tüm kapılarını beynimin kayıt köşesi. Onun dışında hadi söyle der demez dökülmez hiç bir şey. Ama en çok hatırladıklarımdan biri bak şimdi aklıma geldi. Eric Clapton'dan Wonderful tonight. Baştan sona sözlerini bildiğim ve söyleyebildiğim tek şarkıydı o zamanlar.. Sözlerinin pek manası olmasa da melodisi alıp götürürdü beni. O zamanlar tabii.. Bende çok özel hikayeleri vardır gerçekten. Bu şarkıyı radyoda çaldırmak ve duymasını istediğim kişiyi de o radyo kanalına yönlendirmek için neler yapmıştım. Ama başarmıştım. O anki mutluluğumu anlatamam. Gençlik ve aşk yan yana olunca neler oluyor işte. Diyorum ya, müzik anın tamamlayıcısıdır tabii duygunun da...
Şimdilerde kulağıma güzel gelen, beni hareketlendiren, coşturan ve duygularımın açığa çıkmasını sağlayan her türlü müziği dinliyorum. Hatta sanat müziğini de seviyorum. En çok da sohbet anlarında fonda hafiften mırıldansın istiyorum.. Aşık Mahzuni Şerif 'i de dinliyorum. Aşık Veysel'i de.. Son dönemlerin enlerini düşününce nedensiz aklıma Kazım Koyuncu geliyor. Ölmeseydi çok işler yapacaktı diyorum ya da belki öldüğü için bu kadar başarılı oldu.. Özellikle Gelevera deresi.. Şimdi dinledim bir kez daha ve hüzünlendim bak yine.. Bazen hüzünlenmek te lazım sanki. Hayatı sorgulamak ya da taş yürekleri yumuşatmak adına. Affedici olabilmenin yegane ilacıdır hüzün.. Şevval Sam'ın sesini çok beğenmem ama bu şarkıya yakışmış be..
Sevgili Gelibolu 17, bana kızacaksın biliyorum. Sorularına pek cevap veremedim. Bir iki şarkıyla geçiştirmiş diyeceksin ama ben böyleyim zaten. Hayatıma derin izler bırakmasını istemem dinlediğim şarkıların. O anı yaşarım, sonrasında tekrar o anki duyguyla olamazsam şarkının da anın da değeri kaybolur. Ama müziktir yaşanılan her şeyi anlamlı kılan... Yaşamasını bilene de bilmeyene de kattığı çok şey vardır. Yeter ki doğru ağızdan dökülüp doğru ellerde çalınıyor olsun...
