Sayfalar

3 Ocak 2013 Perşembe

Peri masalı (2)

Aşk, en sonunda kavuşmaktır...
Uzunca bir zaman aynadaki yansımasına baktı. Yaşlanmış, kırışmış derisini gerdirmeye çalıştı iyice aynaya yaklaşarak. Ak düşmüş saçlarını eliyle geriye doğru yatırdı. Mağrur bir tebessümle kapattı aynalı dolabını ve çıktı banyodan.

İlkbahar gelmişti artık. Doğa yeniden uyanmaya, dalları çiçekler basmaya başlamıştı. Her taraf bembeyaz meyve ağaçlarının çiçekleri ile örtünmüştü. Ama içlerinde en anlamlı duranlar kiraz ağaçlarıydı. Daha bir başkaydı kiraz ağacının dallarında duran çiçeklere bakmak. Arasından yürümek kiraz ağaçlarının ve arada bir tanesinin gövdesine yaslanıp soluklanmak.

Bugün işte o kiraz ağaçlarının arsında dolaşmak için çıkmıştı sokağa. Uzun zamandan beri yaşadığı mahallenin her bir köşesine kendi elleriyle dikmişti bu kiraz ağaçlarını. Her bahçesine sırayla uğradı ev sahibi ile selamlaşıp ağaca usulca bir selam verdi ve bir diğerine geçti. Her yıl tekrarlanan bu tören havasını tüm mahalleli bilir bir anlam yükleyemese de saygı duyardı. Her yıl çiçekler dökülene kadar yapardı bunu. Ama meyvelerinden hiç yemez tadına bile bakmazdı...

Kiraz ağacı demek yaz demekti. Çok çiçekli olması da güzel bir yaz. Her yaz başında içindeki heyecanı bastıramaz ve bir ümitle heveslenirdi kavuşamayacağını bildiği eski güzelliklerine. Ama işte yine de yaşatırdı içinde sönmek bilmeyen arzularını. Bilirdi o arzuları sönünce kendi de solacaktı. Ve solduğu için başka yerlerde başka yürekler de soğuyacaktı....

Şimdi artık yaşlanmış, solmasa da yüz tutmuştu. Her sabah yaptığı gibi erkenden kalktı banyoda kendini inceledi. Bu sefer bir başka gülümsüyordu ve daha bir kararlıydı. Yılların eskitemediği, çürütemediği, yok edemediği yüreğinin köşesinde hep yaşattığı duygusuna artık teslim olma zamanı gelmişti. Aşkının temelini attığı ama yaşatamadığı topraklara doğru yola çıkmaya kararlıydı artık. Sokağa çıktı hiç kimseye bakmadan elinde küçük bir çantayla yürüdü gitti. Bu son görüntüsü oldu. Onu bir daha ne gören ne de duyan oldu.

Ama o biliyordu...
Aşk yaşanmışsa gerçekten, bıraktığı izler asla kaybolmayacak ve o izlerden giderse bıraktığı yerde bulacaktır aşkını.
Ve şimdi gidiyordu gölgesinde huzur bulduğu çınar ağacının altında bıraktığı ilk ve son aşkına
Kollarında yaşayamasa da öleceğini bilerek ama kavuşarak.

...



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...