Sayfalar

6 Şubat 2013 Çarşamba

Yarın yok...

Dün vardı her şey. Hepsi normaldi. Hiç yok olmayacak, bitmeyecek gibiydi. Sanki kötü bir son olmayacaktı, hep mutluluk olacaktı...

Sonra bugün oldu. Suratlar asıldı, ifadeler soğudu, anlamını yitirir gibi oldu yaşanılanlar. Dün özlenir, aranır ve sıklıkla anılır oldu.

Yarınlar karardı yavaş yavaş. Heyecanların yerini kaygılar aldı. Korkar olduk hayatın getireceklerinden ve kapanıp sindik usulca. Olanların da olamayacağı tedirginliği belirdi yüreklerde.

Artık ne dünün anlamı kaldı, ne bugün yaşanabilir oldu ne de yarın umutla beklenen, heyecan veren hayal olabildi...

Çünkü...

Kızgınlıklar, kıskançlıklar, tatminsizlikler, hadsizlikler, tahammülsüzlükler ve tabii ki sevgisizliklerden başka bir şey yaşamaz olduk.

Kim bizi bu hale sürükledi ve kim izin verdi bütün bunlara. Nasıl oldu da birden bire hayat dediğimiz üç günlük hikayemiz bitmeyen kabus oluverdi. Neden hep eleştirip mutlu olamayan, hep haklı olduğunu sanan ama karşı tarafı bir an bile dinlemeyen ve hatta dinlerken bile nefretle bakan toplum oluverdik?

Severken, sevilirken bile aslında hissettiklerimizi değil de olması gerekenlerin peşinden gittiğimizi neden hiç anlayamadık. Anlayanları da sorgulayıp dinamizmini eleştirdik. Değiştirip kendimize benzetmeye çalıştık. Aykırı düşüncelere hep kınayarak baktık. Bir kere dokunduğumuz her zümreyi kendi eşyamız sandık. Ego denen illete teslim olup, dünyayı yörüngemiz yaptık. Bir sevmeyi, sevilmeyi beceremezken sevenlerin hikayelerinde neden duygulandık. İçimizde yaşattığımız her duygumuzu kime sakladık. Zamanın geçici olduğunu unutup sonra anlamayı mı bekledik...

Sonra...

Dönüp hep geriye baktık. Hep hayıflandık. Hep pişman olduk. Aslında her şey için geç kaldık durduk. Aynalarla hesaplaştık. Arada haykırdık. İçimizdeki coşkuyu tutamadığımız an anladık yanlış yapmışız. Ama şimdi ne heyecan kaldı ne arzu. İşte dedik... Dün ne güzeldi oysa.. Bugün olacak gibi değil, yarın zaten yok ki...

Hissedilenler, hissedildikleri anki değerine bir daha asla ulaşmazlar. Neyi ne zaman hissedersen o zaman yaşayacaksın ki anlamı olsun şu üç günün... Dün, bugün ve yarın. İşte hepsi bu zaten...

6 yorum:

kahvetelvesi dedi ki...

Dönüşün muhteşem olmuş nutukçu :) bu yazıya yorum yapılmaz....harika yazmış ve tesbit etmişsin..

Volkan DENİZ dedi ki...

@kahve telvesi; Teşekkür ederim. Biraz uzunca bir ara oldu ama bir yerlerden başlamak gerek... :)

kahvetelvesi dedi ki...

kesinlikle değmiş :) Ama yine de ara olmasın lütfen, yazmaya devam :))

Volkan DENİZ dedi ki...

:) umuyorum...

Pabuc dedi ki...

Çok şükür yazı girmişsiniz bloga :) Ummaktan öte olur yazma işiniz bundan sonra inş...

Mail kutuma iki yeni yazı iletisi gelmiş pek bir sevindim bloglarını sessiz bırakanların yeniden yazmasına..

Bu günümüzde yaşadıklarımızı da belki sonradan ''ne güzel günlerdi be''diye anacağız bilemiyorum...Anın tadına varmayı bilmediğimiz için sonradan kıymet biliyoruz .Biz de insanların kıymeti de öldükten sonra anlaşılır ya !

Her zaman söylediğim bir şey var ;bizler sevmeyi bilmiyoruz.Hatta deli gibi sevdiğimizi söylediğimiz kişiyi deli ediyoruz da farkına varamıyoruz.Sevmeyi biliyor olsak kararmış günlerimiz de olmazdı..Kararttığımız hayatlar da olmazdı...Umut denen o halat da rüya olmazdı...Bu günü de korkusuzca yaşardık üstelik kıymetini de bilerek...Sevdiğimiz kişinin/kişilerin ayrı birer dünya olduğunu onları kendimize benzetmememiz gerektiğini bilirdik sevgiyi bilseydik...

Neyi ne zaman hissedersen o zaman yaşayacaksına öfek de dahil mi :) Yoksa güzel duyguları zaten o an yaşamaya çalışıyoruz hatta ana değil uzun zamanlara yayılsın da istiyoruz...Anı kıymetli kılabilenlerden olalım ve anlarımızı kıymetlendireceklerle olalım her zaman inş.

Güzel bir yazıya bu derece uzun bir yorum bırakmamam olmadı ama kusura bakmayınız...

Güzel yazı okuduk düşündük ve hak verdik...

Selamlar...

Kalemzade dedi ki...

Yazı da yazmışsın.Pek sevindik. İçinde ne yazdığına bile bakmadan yoruma zıpladım. Benim gibi yapan da yoktur. Önce yorum yaz sonra yazıyı oku. Neyse sevincimize ver. :) Dur şunu bi okuyayım.. Yarın görüşürüz. :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...